Het is een oud Chinees gezegde: “Spanning is wie je wilt zijn, ontspanning is wie je bent.” Ik heb het altijd een prachtige uitspraak gevonden. Niet alleen omdat ik een enorm fan ben van ontspanning, zozeer zelfs dat ik er mijn werk van heb gemaakt. Maar vooral omdat ik het duo van spanning en ontspanning zo mooi vind. Dat ik ontspanning mooi vind, betekent namelijk niet dat ik spanning daarmee lelijk vind, slecht, afkeurenswaardig of minder. Nee, ik denk dat men in een gezond en waardevol leven een balans zoekt tussen spanning, streven naar het betere, en ontspanning, behouden van het goede.
De balans is uit balans
Maar de balans tussen spanning en ontspanning is, zoals ik heb gemerkt, bij veel mensen wel uit evenwicht. Het is voor veel mensen lastig om tot ontspanning te komen. Dat heeft veel te maken met onze samenleving. We hebben een wereld om ons heen gecreëerd waarin heel veel moet en kan. Maar ook een wereld waarin het wordt afgekeurd als je iets wil laten. Onze prikkelrijke, stimulerende, motiverende, innoverende wereld nodigt niet uit tot rust, maar vooral tot actie, tot iets of iemand anders worden dan wie je bent.
Stilstand
Terwijl er zoveel kracht en inspiratie kan voortkomen uit stilstand. Uit even tot jezelf komen en de boel de boel laten. Uit terugkeren naar wie je bent, in plaats van wie je hoopt te zijn. Ik heb het vaker geschreven: jij bent fantastisch, je bent mooi, je bent jezelf, je bent rust, je bent kracht en je bent precies wie je kunt zijn. Het is mooi te kijken naar hoe je je kan ontwikkelen, maar als je je alleen ontwikkelt uit onvrede met wie je bent, zul je nooit je doel bereiken. Want dan ben je nooit goed genoeg. Ik hoop daarom dat mensen om die reden meer stil willen staan. Bij zichzelf. Bij de wereld om hen heen. Of bij hun geliefden. En bij hun vrienden. En bij de schoonheid die de wereld te bieden heeft.
Terug bij jezelf
Met mijn werk hoop ik daarom mensen terug te brengen bij zichzelf. Zich bewust te maken van wie ze zijn, van alle kracht en schoonheid, liefde en talent dat er al is. Ik hoop dat ik mensen weer in contact kan brengen met hun lichaam. Want je lichaam is je begin en einde. Daarom is het doodzonde als je over je lichaam nadenkt als iets dat je tegenhoudt, iets dat je doet stilstaan in plaats van datgene dat jou draagt en steunt door dik en dun. Kan ik je hiermee helpen? Je bent welkom!